ปราสาทหมีเซิน (My Son Sanctuary) : ศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์แห่งเวียดนาม

สวัสดีผู้อ่านที่น่ารักทุกคนอีกครั้งค่ะ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ยในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นสัปดาห์แห่งการสอบของนักศึกษาในมหาวิทยาลัย บางคนอาจกำลังรู้สึกเหนื่อย ๆ ขาดแรงบันดาลใจ ขาดแรงในการเรียนบ้างใช่ไหมล่ะคะ อยากออกไปเที่ยวกันแล้วใช่ไหมเอ่ย วันนี้เราจึงอยากมานำเสนอสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจซึ่งอยู่ใกล้ๆ ประเทศไทยเรานี่เอง ซึ่งจะเป็นที่ไหนนั้น ตามมาดูกันเลย!

       

         ปราสาทหมีเซิน 
                 ที่มา : https://www.mylittleadventure.com/best-things/

ในครั้งนี้เราจะพาทุกคนเดินทางมาที่ "ปราสาทหมีเซิน" กันค่ะ ปราสาทหมีเซินในปัจจุบันตั้งอยู่ในจังหวัดกว๋างนาม ทางภาคกลางของประเทศเวียดนาม โดยปราสาทหมเซินนั้นถือว่าเป็นปราสาทที่เก่าแก่ที่สุดในศิลปะจาม ถูกสร้างขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 13 แต่ในปัจจุบันไม่สามารถระบุลักษณะของปราสาทได้ เนื่องจากเหตุผลที่ว่า องค์ปราสาทที่สร้างด้วยอิฐพังทลายลงไป เหลือแต่ส่วนฐานที่สลักขึ้นจากหินเท่านั้น โดยปัจจุบันมีการนำไปจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์เมืองดานัง ประเทศเวียดนาม 

ที่มา : https://nomadisbeautiful.com/travel-blogs/my-son-sanctuary-vietnam-tips/

ที่มา : https://nomadisbeautiful.com/travel-blogs/my-son-sanctuary-vietnam-tips/

ภาพสลักที่ฐานของปราสาทหมีเซิน มีลวดลายที่น่าสนใจคือ ลาย "ซุ้มกูฑุ" ซึ่งคาดว่าลวดลายดังกล่าวจำลองมาจากซุ้มประตู-หน้าต่างของปราสาทจริงในสมัยนั้น ซุ้มประตูนี้นั้นได้รับอิทธิพลมาจากศิลปะอินเดียอย่างชัดเจน คือ เป็นซุ้มวงโค้งทรงกูฑุเตี้ย ๆ ส่วนปลายกรอบซุ้มเป็นรูปมกรหันหน้าออก แต่สิ่งที่เป็นลักษณะเฉพาะของศิลปะจาม คือการทำปลายกรอบซุ้มที่มีทั้งม้วนเข้าเป็นรูปนาค และม้วนออกเป็นรูปเลียงผา โผล่ออกมาจากปากมากร 

ที่มา : http://hoianhueprivatecars.com/wp-content/

ความสำคัญของปราสาทหมีเซินนั้นคือ ได้รับลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2542 อีกทั้งยังถือว่าเป็นโบราณสถานที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งปราสาทหมีเซินนั้นอยู่ในภาคกลางของเวียดนาม นอกจากจะไปชมปราสาทแห่งนี้แล้ว เรายังสามารถเดินทางไปสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจแห่งอื่นได้อีกด้วย

เป็นยังไงกันบ้างคะ สถานที่ท่องเที่ยงในครั้งนี้ น่าสนใจกันไหมเอ่ย สำหรับใครที่สนใจหรือว่างเว้นจากการเรียน การทำงาน ต้องการที่จะเดินทางไปศึกษาชมโบราณคดีล่ะก็แนะนำกันเลยล่ะค่ะ สำหรับครั้งนี้ก็จบกันไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันในสถานที่ถัดไปค่ะ

อ้างอิงที่มา

บังอร ปิยะพันธุ์. (2537). ประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (พิมพ์ครั้งที่ 1). (40).

หมีเซิน. ค้นหาจาก https://th.wikipedia.org/wiki/หมีเซิน. สืบค้นวันที่ 5 ตุลาคม 2561.

รศ.ดร.เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2558). ประวัติศาสตร์ศิลปะอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.

(พิมพ์ครั้งที่ 1). (301-306).

ศ.มจ.สุภัทรดิศ ดิศสกุล. (2543). ประวัติศาสตร์ศิลปะประเทศใกล้เคียง อินเดีย, ลังกา, ชวา, จาม, ขอม, พม่า, ลาว. ศิลปวัฒนธรรม. (163).